Środki nasenne

Środki nasenne należą do najczęściej stosowanych leków, w Stanach Zjednoczonych zażywa je w ciągu roku 6 do 9 milionów osób dorosłych. Niemal 40% spośród nich są to ludzie powyżej 60 roku życia, mimo że stanowią oni tylko 15% populacji. Spożycie leków nasennych wyraźnie narasta w zaawansowanym wieku. Jak działają owe tak często używane medykamenty? Jakaż nich płynie korzyść, i zjakim ryzykiem połączone jest ich stosowanie? I jeszcze jedno bardzo ważne pytanie: czy sen po środkach tych jest fizjologiczny?

Leki nasenne we właściwym tego słowa znaczeniu znane są dopiero od około 100 lat. Od stuleci, rzecz jasna, próbowano sprowadzać sen za pomocą różnych wywarów i ziół, gdyż bezsenność nęka ludzkość od początku dziejów. W średniowieczu stosowano pomady, kompresy, plastry i huby nasenne, także do usypiania przed zabiegami chirurgicznymi. Alkohol od najdawniejszych czasów znany jest jako łatwo dostępny środek nasenny. Jak będzie jeszcze o tym mowa, sen po alkoholu jest raczej odurzeniem, trwa krótko, nie pokrzepia, po obudzeniu się zwykle jest zle samopoczucie. Od dawna też stosowano w bezsenności opium, haszysz i preparaty uzyskiwane z roślin należących do rodziny psiankowatych. Nasenne działanie środków używanych w okresie przedfarmakologicznym było niewielkie. Do pierwszych prawdziwych leków nasennych należą chloralhydrat i paraldehyd, używane do dziś, a wprowadzone w ostatnim dwudziestoleciu ubieego wieku. Mają one niemiły smak i zapach, nie są więc chętnie przyjmowane.