Długość snów

Najmłodsza grupa badanych przez Foułkesa składała się z dzieci liczących 3 – 4 lata. Od dziecka w tym wieku można uzyskać tylko krótkie relacje, zabarwienie uczuciowe relacji tych jest dość ubogie.

Najczęściej śni się dziecku zabawa w znanym otoczeniu, często występują we śnie zwierzęta. U dzieci w wieku przedszkolnym (5-6 lat) sny są dwukrotnie dłuższe, więcej się w nich dzieje, bohaterami marzeń sennych są głównie członkowie rodziny i osoby znajome. Samo dziecko jest we śnie bierne. Ciekawa jest różnica w treści snów dziewczynek i chłopców w tym wieku. Dziewczynkom śnią się raczej przyjemne wydarzenia, układy z innymi bohaterami snu są przyjazne, sen częściej kończy się happy endem. Chłopcy natomiast mają sny przykre i wielokrotnie przeżywają w marzeniach sennych uczucie wrogości. Różnic tych nie stwierdza się już u dzieci liczących 7 – 8 lat.

W wieku szkolnym śniący zazwyczaj jest głównym bohaterem marzenia sennego. Przed pok witaniem (9-12 lat) sny rozgrywają się w domu, w otwartej przestrzeni, w szkole. Inni bohaterowie snu są to członkowie rodziny lub towarzysze zabaw. U chłopców na ogół pojawiają się we śnie także nieznane osoby płci męskiej. W wieku tym częściej zdarzają się pomyślne wydarzenia, ale chłopcy dwukrotnie częściej niż dziewczęta przeżywają we śnie uczucie agresji. W okresie dojrzewania (13 – 15 lat) piękne sny ponownie są rzadkie, zwłaszcza u chłopców, treść marzeń sennych przybiera fantastyczne cechy, rzadko we śnie pojawiają się członkowie rodziny.

Ostatecznie, jak należy sądzić na podstawie przytoczonych badań, koszmary senne, wbrew powszechnemu mniemaniu, wcale nie są u dzieci takie częste. Ewolucja treści snów odzwierciedla rozwój poznawczy dziecka i poszerzanie się jego horyzontów na jawie (dom rodzinny, szkoła, identyfikacja seksualna, kształtowanie się poczucia własnej odrębności psychicznej).