Somnambulizm

Lunatyk, balansujący na krawędzi dachu z wyciągniętymi rękami i zamkniętymi oczyma, jest ulubionym tematem dowcipów rysunkowych. Osobliwy i zagadkowy stan ten, w którym paradoksalnie miesza się jawa ze snem, bywa! przedmiotem licznych fantazji. Niegdyś panował pogląd, że somnambulizm polega na aktywnym przeżywaniu marzeń sennych. Współczesne badania nie potwierdziły tej hipotezy. Polisomnogramy świadczą o tym, że napad somnambulizmu zaczyna się w głębokim śnie wolnofalowym, (stadium 3 i 4). w którym marzenia senne są rzadkie. Podczas krótkotrwałego epizodu pacjent przez cały czas pozostaje we śnie głębokim. Gdy napad jest dłuższy, zapis EEG zmienia się w kierunku płytszych stadiów snu. Objawy somnambulizmu mogą mieć różne nasilenie i różny czas trwania. W' krótkotrwałym napadzie chory siada w łóżku, mamrocze parę niezrozumiałych słów i ponownie się kładzie. Podczas dłuższego epizodu wstaje, chodzi po pokoju, czasem nawet się ubiera. Oczy zazwyczaj ma otwarte, mimikę ubogą. Wydaje się, że widzi, gdyż omija meble i inne przeszkody. Na proste pytania może odpowiadać monosylabami. Często kładzie się zamiast do łóżka gdziekolwiek indziej, na przykład do wanny, i rano jest zdumiony, obudziwszy się w legowisku tak ekstrawaganckim.