Rekord świata

W latach sześćdziesiątych trzykrotnie przeprowadzono całe serie badań nad pozbawieniem snu. Uczestnicy badań tych znajdowali się pod ścisłą kontrolą. Bezsenność trwała najwyżej 7 do 9 dni. W roku 1965 17-letni kalifornijczyk Randy Gardner, student college’u, postanowił zdobyć rekord świata. Większość czasu spędził w towarzystwie dwóch przyjaciół, którzy – nie bez trudności – pomagali mu czuwać przez kilka dni, W ciągu ostatnich 90godzin opiekował się Gardnerem William Demem lub jego współpracownicy. Także i Gardner miał dolegliwości związane z niedoborem snu, były one jednak zaskakująco nikłe. Między 4 a 5 dniem stał się drażliwy i nieufny, przeżywał sny na jawie i zdradzał zaburzenia pamięci. W czasie nocnych spacerów miał wyraźne iluzje. Dement pisze, że szczególnie nocą, gdy chłopaka bolały oczy, a powieki same mu opadały, trudno było go powstrzymać od snu i wzbudzić zainteresowanie eksperymentem. W dzień łatwiej mu było czuwać. Pod koniec doświadczenia sprawą zainteresowała się amerykańska prasa i telewizja, co oczywiście bardzo podsyciło ambicje Randy’ego. Po 11 dniach padł rekord świata. Chłopiec wziął jeszcze udział w konferencji prasowej, a podołał temu zadaniu wprost po mistrzowsku. Na pytanie, jak to było możliwe do wykonania, odpowiedział z nonszalancją: , Jest to triumf ducha nad materią”. Po 264 godzinach i 12 minutach, spędzonych bez snu w laboratorium kalifornijskiego szpitala, zapadł w sen, który trwa! 14 godzin i 40 minut. Po obudzeniu się był całkowicie wypoczęty.