Stadia snu. Polisomnogram

Wróćmy teraz do pracowni i zobaczmy, co się dzieje w zapisie EEG. Badana jeszcze nie śpi, ponieważ widoczny jest rytm alfa, charakterystyczny dla stanu odprężenia w czuwaniu. EOG wykazuje, że gałki oczne się poruszają, a liczne wyładowania w EMG świadczą o tym, że mięśnie nie są rozluźnione. Po chwili obraz się zmienił. Rytm alfa zastąpiły niskonapięciowe, nieregularne fale szybkie, w EOG widoczne są powolne wychylenia, odpowiadające oscylacjom gałek ocznych podczas zasypiania. Jest to stadium I, pośrednie między snem a czuwaniem. Wkrótce pojawią się fale wolne o nieco wyższej amplitudzie, z okresowo nałożonymi falami szybkimi, tak zwanymi wrzecionami snu. Zapis charakteryzuje się ponadto pojedynczymi wyładowaniami o długim czasie trwania i wysokiej amplitudzie są to zespoły K. Mięśnie są bardziej rozluźnione niż w czuwaniu, gałki oczne nie poruszają się. Jest to obraz stadium 2 wielu uczonych uważa, że dopiero od tej chwili zaczyna się właściwy sen. Jest to stadium bardzo ważne, jako że zajmuje ponad połowę czasu spędzanego we śnie.

Wkrótce zapis jeszcze bardziej się zwalnia, a jego amplituda narasta, pojawiają się fale o częstotliwości 1 – 4 c/s, zwane falami delta. Jeśli zajmują one 20- 50% określonego czasu rejestracji, mówimy, że badany znajduje się w stadium 3, a jeśli ich udział jest wyższy niż 50%, przyjmujemy, że jest to stadium 4. Stadia 3 i 4 określa się często jako sen delta lubsen głęboki. Rebeka od 20 minut jest już w stadium 4. Napięcie mięśni jest niewielkie, gaiki oczne nie poruszają się. Nagle obraz się zmienił. EMG świadczy o znacznym wzroście napięcia, pisaki aparatu sen REM