Sny pospolite – kontynuacja

Co się zazwyczaj dzieje we śnie? O czym marzą zwykli ludzie? Nie miał racji Nietzsche, gdy postulował: „Albo nie śnić wcale albo zajmująco” 3. Marzenia senne na ogół są pospolite i nieciekawe. Do takiego wniosku doszli na podstawie szeroko zakrojonych badań

Hall zanalizował 1000 sprawozdań z marzeń sennych, spisywanych w domu, Snyder podaje treść 650 sprawozdań uzyskanych od osób budzonych ze snu REM w pracowni. Po przejrzeniu tak wielkiego materiału okazało się, że treść marzeń sennych, wbrew powszechnemu mniemaniu, wcale nieczęsto jest osobliwa i niezwykła. Cechy te mają po prostu te sny, które zostają nam w pamięci, o snach pospolitych zapominamy. Z wymienionych powyżej badań wynika jeszcze parę innych ciekawych spraw. Okazało się, że w większości snów występuje co najmniej jedna znana osoba. W około 1/3 marzeń sam śniący lub występujące we śnie osoby działają, rozmawiają, przysłuchują się lub przyglądają temu. co się dzieje. W 1/3 snów ich bohaterowie poruszają się, chodzą, podróżują. W przeciwieństwie do jawy aktywność we śnie nie wymaga żadnego wysiłku, człowiek porusza się lekko i bez trudu. Rzadko występują we snach codzienne, tak częste na jawie czynności, jak sprzątanie, naprawianie odzieży, pisanie na maszynie. Treść snów częściej jest przykra niż przyjemna. Klęska, niepowodzenie i zawód śnią się częściej niż fortuna i sukcesy. Czyjaś wrogość śni się nam częściej niż przyjaźń. Mimo doświadczeń, które byłyby wstrząsające na jawie, w marzeniu sennym towarzyszące im uczucia są zaskakująco blade i nieodpowiednie do grozy położenia. Jednak lęk i trwoga wypełniają ponad 1/3 snów, radosne odczucia zdarzają się rzadziej.

Dzieci budzą się czasem z krzykiem z koszmarnego snu i. z trudem później zasypiają. Jak już była o tym mowa, stadium REM zajmuje u dziecka większą część snu niż u dorosłego. Co się śni dzieciom? Na to ciekawe, lecz trudne pytanie próbował odpowiedzieć amerykański uczony David Foulkes. Zbierał on i analizował sprawozdania z marzeń sennych u dzieci w różnym wieku. Uzyskanie wiarygodnych opowieści od bardzo małych dzieci jest raczej trudne, nie zawsze można bowiem ustalić, czy dziecko odróżnia marzenia senne od jawy. Ograniczone są też u małego dziecka możliwości słownego przekazania treści przeżytych wydarzeń.