Początki badań naukowych nad snem

Podczas snu rejestruje się potencjały mózgowe, które nie mają związku z żadnymi uchwytnymi bodźcami zewnętrznymi, i które prawdopodobnie są odbiciem nieznanych wewnętrznych procesów.

Do niedawna większość uczonych była zdania, że sen jest to obiekt badań mało wdzięczny, nic w tym zresztą dziwnego, gdyż w przeciwieństwie do stanu czuwania, który łatwo jest obserwować i mierzyć, i o którym sam badany może udzielić informacji, sen jest zjawiskiem niełatwym do śledzenia. Można, co prawda, mierzyć bez trudu oddech, tętno, ciepłotę ciała, notować zmiany pozycji podczas snu, spostrzeżenia te dotyczą jednak zjawisk ubocznych i niczego nie wyjaśniają Jeśli przedmiotem obserwacji jest głębokość snu, trzeba osobę badaną budzić, a przynajmniej zakłócić jej sen. Jednak w ten sposób przeprowadzono najwcześniejsze badania nad przebiegiem snu tak właśnie fizjołog Kohlschutter już w XIX w. ustalił, że pierwszy sen jest najgłębszy. Nowoczesne badania nad snem datują się dopiero od chwili, gdy można było rejestrować czynność bioelektryczną mózgu wynalazek ten spowodował prawdziwy przełom.

Obecnie na całym świecie w niezliczonych pracowniach i szpitalach bada się czynność bioelektryczną mózgu, zapis czynności tej nazywamy elektroencefalogramem (EEG). Badanie EEG.dziś rutynowe, liczy sobie niewiele ponad 50 lat.