Pierwsze kroki elektroencefalografii

Rejestracji czynności bioelektrycznej mózgu z powierzchni głowy dokonał po raz pierwszy Hans Berger, było to w latach dwudziestych naszego stulecia. Berger, wówczas kierownik kliniki dla nerwowo i psychicznie chorych w Jenie, znany był w środowisku lekarskim jako człowiek rzetelny, a jednocześnie ostrożny. Wieczory, wolne od pracy w oddziale, spędzał na próbach zarejestrowania bioprądów mózgowych, posługując się w tym celu bardzo prymitywną według współczesnych pojęć aparaturą: galwanometrem Edelmanna, a później galwanome- trem cewkowym Siemensa. Jako elektrod używał płytek srebrnych, przyklejanych do skóry. Rejestrowana w ten sposób czynność bioelektryczna niewiele się wybijała ponad poziom szumów lichego nastąpią właściwe badania, przebrała się w piżamę i siedzi teraz na wygodnym krześle podczas naklejania elektrod. Małe płytki srebrne w kształcie talerzyka, z przylutowanym cienkim i giętkim przewodem, wypełnia się pastą przewodzącą i umieszcza w określonych miejscach na skórze głowy. Elektrody te służą do rejestracji EEG. Dwie następne elektrody przykleja się pod brodą, celem zarejestrowania bioelektrycznej czynności mięśni felektromiogramu, czyli EMG). Zapis EMG pozwala ocenić napięcie mięśni. Elektrody przytwierdza się także tuż przy zewnętrznych kątach szpar powiekowych, elektrody te służą do rejestracji sygnałów elektrycznych powstających podczas ruchów gałek ocznych jest to tak zwany elektrookulogram (EOG). Jak będzie jeszcze o tym mowa, EOG odgrywa ważną rolę w rozpoznawaniu stadiów snu. Po trzech kwadransach wszystkie elektrody są naklejone i sprawdzone jest ich przyleganie do skóry (oporność). Teraz badana udaje się do przytulnego, dźwiękoszczelnego pomieszczenia i kładzie się do łóżka. Przewody elektrod zostają wetknięte w odpowiednie gniazdka głowicy umieszczonej nad łóżkiem, a połączonej z aparaturą rejestrującą. W ten sposób możemy w sąsiednim pokoju zapisywać EEG przez całą noc. Mimo tylu przewodów Rebeka ma dostateczną swobodę ruchów, może się ułożyć wygodnie, w takiej samej pozycji, jaką zawsze przybiera przed snem. Prowadzący badanie życzy jej dobrej nocy, gasi światło i, po ostatniej kontroli połączeń, uruchamia aparaturę.. Papier zaczyna się przesuwać z dokładnie określoną szybkością (15 mm/s), paski poruszyły się i kreślą krzywe EEG, EMG i EOG. Rozpoczęło się badanie snu.