Barbiturany: skostniała tradycja – kontynuacja

Barbiturany, tak jak i inne środki nasenne, mogą wywoływać uzależnienie fizyczne. Bywają one czasem przyjmowane łącznie z morfiną i jej pochodnymi, w celu spotęgowania skutków farmakologicznych. Nae odstawienie barbituranów prowadzi u osób uzależnionych do ciężkich, zagrażających życiu objawów abstynencyjnych.

Od kilkudziesięciu lat poszukuje się środków nasennych nie wykazujących ubocznego działania barbituranów. Wydawało się, że w roku 1956 nastąpił przełom w tej dziedzinie. Pojawił się w RFN nowy, skuteczny środek nasenny, talidomid. Jego wielką zaletą, w porównaniu z barbituranami, było to, że przedawkowanie nie jest groźne dla życia. Mniemano, że wreszcie został zsyntetyzowany bezpieczny lek nasenny, wszedł on więc szybko w powszechne użycie. Minęło aż pięć lat, zanim się wydało, że wprowadzenie tego na pozór niewinnego środka było jedną z największych katastrof w medycynie. Kobiety, które przyjmowały talidomid podczas ciąży, rodziły dzieci z potwornymi deformacjami, bez rąk i nóg. Ogólną liczbę tych potworków ocenia się na 10000, prawie połowa z nich pozostała przy życiu. Od czasu owego straszliwego nieszczęścia, którego nikt nie przewidział, bardzo zaostrzono kryteria oceny nowych leków. Nie tylko środki nasenne, ale wszelkie inne preparaty zapisuje się obecnie podczas wczesnej ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne.