Monthly Archives Maj 2015

W przypadku, gdy bierzemy jakieś leki na bezsenność, ale niestety nie przynoszą rezultatów, warto sięgnąć po inne naturalne sposoby na poprawę snu. Napewno pomocne w zwalczaniu zaburzeń snu mogą okazać się odpowiednie techniki medytacyjne. Wiele z nich bagatelizuje ten problem, który może znacznie obniżyć jakość ich dotychczasowego życia, niesamowite zmęczenie, pogorszenie nastroju, trudności z koncentracją itp. Czasem stosowane metody leczenia zaburzeń snu często nie przynoszą widocznych efektów. Dlatego obawiamy się sięgania po farmakologiczne środki nasenne ze względu na skutki uboczne, ale jednym ze sposobów, który może znacznie polepszyć jakość naszego snu, a przede wszystkim u osób starszych, jest tzw medytacja uważności. Jakość snu u os...

Napoleon sypiał bardzo mało, kładł się do łóżka między dziesiątą a dwunastą w nocy i spał do drugiej nad ranem, potem wstawał i pracował w gabinecie do piątej rano, a później spał jeszcze do siódmej.

We wspomnianych powyżej badaniach ankietowych, przeprowadzonych w Szwajcarii, najczęstszym powodem zaburzeń snu były różne zmartwienia. Młoda dziewczyna nie może zasnąć z powodu cierpień miłosnych, pani M. rozpamiętuje kłopoty finansowe, zatargi w pracy i chorobę matki. Dyrektor nie może się uwolnić od stresu, towarzyszącego codziennym zajęciom, w duchu już się przygotowuje do rannego posiedzenia i nie może zasnąć, mimo że jest wyczerpany. Nie dla niego, i nie dla wielu innych, niestety, przeznaczone są słowa Goethego: o słodki śnie! Podobny nie zakłóconemu niczym szczęściu, najchętniej przybywasz nie wołany. Rozluźniasz węzły ścisłych myśli, mieszasz ze sobą wszystkie obrazy radości i bólu. Bez przeszkód przesuwają się w duszy kręgi harmonii i – otuleni usłużną ułudą – idziemy na dno. przestajemy istnieć h

W systemach filozoficznych i religiach Dalekiego Wschodu spotykamy się z poglądem, że sen jest to zespolenie jednostki z absolutem. Chiński filozof Czuang-Cy (III w. p.n.e.) pisał: „We śnie dusza jest nie zmącona, jest jednością, natomiast w czuwaniu rozprasza się w codziennej prozie tł 9 życia .

Skuteczność środków dostępnych w aptekach zazwyczaj jest potwierdzona naukowo. Kiedyś wnioskowano o działaniu leków wyłącznie na podstawie subiektywnych ocen lekarzy i pacjentów. Obecnie wszystkie nowe preparaty poddawane są wnikliwym badaniom, sprawdza się ich działanie i ocenia objawy uboczne. Jest to konieczne, gdyż dany preparat, zachwalany jako środek nasenny, wcale nie musi mieć takich własności. Od dawna już wiadomo, że niektórzy pacjenci cierpiący na bezsenność reagują także na placebo, to znaczy rzekomy lek, który nie zawiera żadnych substancji czynnych. Wiara w nasenne działanie tabletki ułatwia zaśnięcie. Aby dokonać miarodajnej oceny, zazwyczaj porównuje się działanie placebo z działaniem badanego leku za pomocą tak zwanej podwójnie ślepej próby. Znaczy to, że pacjent otrzymuje lek i placebo w identycznej postaci, przy czym nie wiadomo, jaka jest kolejność podawania obu substancji. Ani pacjent, ani lekarz prowadzący nie wiedzą do czasu zakończenia eksperymentu, który środek i noc po placebo w porównaniu z tym. jak zwykle sypiasz, dziś spałeś: spokojnie niespokojnie głęboko w płytka czujesz się wypoczęty nie jesteś wypoczęty noc po środku nasennym: spokojnie niespokojnie głęboko płytko czujesz się wypoczęty nie jesteś wypoczęty kiedy został podany. Jeśli podwójnie ślepa próba pozwala ustalić różnice między placebo a badanym lekiem, można mieć pewność, że środek ten rzeczywiście przejawia przypisywane mu działanie.

Hipnagogia, to zjawisko fizjologiczne, pojawiające się w momencie zasypiania. Nasz umysł zawiesza się pomiędzy snem a jawą, pojawiają się realistyczne wrażenia wzrokowe, słuchowe lub kinestetyczne, które powodują, że nie potrafimy odróżnić, czy to, co właśnie przeżywamy, jest prawdą, czy urojeniem. Omamy hipnagogiczne nie są zjawiskiem psychopatologicznym. Pojawiają się w momencie przechodzenia ze stanu czuwania w sen. Objawy te nie są wynikiem choroby psychicznej, a wynikają z fizjologii. Kiedy po raz pierwszy doświadczymy objawów hipnagogii, możemy być mocno zaniepokojeni. Wiemy, że zasypiamy, a zaczynamy mieć realne wizje, słyszeć nienaturalne głosy i mieć dziwne odczucia czuć czyjś dotyk, zapach...

Najdawniejsze próby wyjaśnienia istoty snu pochodzą od lekarzy i filozofów starożytnej Grecji. Empedokles z Agrygentu, twórca nauki o czterech rodzajach materii, który uważał, że nic nie powstaje z tego, czego nie ma. i nic nie ginie, i że jest tylko mieszanie się i wymiana ognia, powietrza, wody i ziemi, sen traktował jako oziębienie krwi, względnie oddzielenie się ognia od pozostałych trzech żywiołów. Hipokrates, ojciec sztuki lekarskiej, wnioskując z oziębienia kończyn, uważał, że sen spowodowany jest odpływem krwi i ciepła do wnętrza organizmu.

Wyniki przedstawionych powyżej badań nad czasem trwania snu dotyczą wartości przeciętnych. Nie należy zapominać o tym, że czas ten może być różny u tej samej osoby. Z własnego doświadczenia każdy wie doskonale, że sypia różną ilość godzin w ciągu doby. Wpływają na to okoliczności zewnętrzne, czasem sypiamy dłużej, podczas wakacji czy w niedzielę, a czasem krócej, przed egzaminem lub gdy trzeba zaopiekować się chorym. Doniosłą rolę odgrywają także czynniki wewnętrzne. Bardzo istotny jest nastrój wiadomo, że człowiek, któremu wszystko się wiedzie i który jest w dobrym usposobieniu, potrzebuje mniej snu, niż ten, który jest w gorszym nastroju. Każdy z nas czasem jest śpiochem, a czasem cierpi na bezsenność.

Byłby to fatalny błąd. Zaburzenia snu, podobnie jak ból są doznaniem subiektywnym, dlatego też nie byłoby słuszne podawać je w wątpliwość na tej podstawie, że nie można dokonać ich pomiaru. Gdy pacjent skarży się, że sypia niedostatecznie i że sen go nie pokrzepia, trzeba mu wierzyć, nawet wtedy, gdy badania skarg tych nie potwierdzają.

Przed paru laty amerykański neurolog Elliot Weitzman, wspólnie z Charlesem Czeislerem i innymi współpracownikami, opisał szczególny przypadek zaburzeń snu. Pewien młody człowiek cierpiał na dolegliwość, która polegała na tym, że nigdy nie mógł zasnąć wcześniej niż o drugiej nad ranem. A ponieważ musiał wstawać do pracy już o siódmej, ciągle był niewyspany. W soboty i niedziele spał za to do południa. Wszystkie próby leczenia, od środków nasennych po psychoterapię, zakończyły się niepowodzeniem. Weitzman i Czeisler wpadli na pomysł, że przyczyną dolegliwości jest zaburzenie rytmów okolodobowych, polegające na wydłużeniu okresu rytmu snu i czuwania.

Także u roślin stwierdza się cykliczne zmiany aktywności. Położenie liści fasoli w ciągu trzech dni. Wierzchołki krzywej: liście opadnięte, spadki krzywej: liście rozpostarte. Czame prostokąty nad krzywą oznaczają okresy ciemności. (Według Bunninga, 1973)

Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje, jak powiada przysłowie. Od dawna zachwala się wczesne chodzenie spać i rozpoczynanie pracy wczesnym rankiem. Czuwanie do późnej nocy i sypianie do południa uchodziło dawniej za rzecz zdrożną i zasługującą na naganę. „Wstydź się, wielki śpiochu!” – łaje piastunka Szekspirowską Julię, gdy zastała ją w łóżku. Wczesne udawanie się na spoczynek zalecano niegdyś nie tylko ze względów moralnych, ale i zdrowotnych. Profesor Teodor Stóckmann, dyrektor liceum działający w Niemczech na początku naszego stulecia, wysunął tezę o tak zwanym naturalnym śnie. Uważał on, że sen przed północą jest dwa razy skuteczniejszy niżsen nad ranem, ponadto, że można z łatwością skrócić sen dobowy do 4 – 5 godzin, jeśli kładzie się do łóżka już o siódmej wieczorem. Stóckman i jego zwolennicy przytaczali mnogie przykłady dla podbudowania swego twierdzenia. Jednak wyniki badań naukowych nie dostarczyły, jak dotąd, żadnych dowodów potwierdzających, że sen przed północą jest szczególnie zdrowy, choć mniemanie takie jest bardzo popularne. Nie jest to jednak bez znaczenia, o jakiej porze dnia lub nocy kładziemy się spać. Do zagadnienia tego wrócimy jeszcze w rozdziale o rytmach biologicznych.

Chrapanie może być objawem chorób górnych dróg oddechowych, przeziębienia, schorzeń alergicznych, zapalenia zatok przynosowych, u dzieci – przerostu migdałków. W ostatnich latach wykryto, że głośne chrapanie jest jednym z objawów poważnego schorzenia, tak zwanych bezdechów podczas snu.